40 خانواری که علیشیخ را تر ک کردند

 40  بررسی از مرجع خانواری طبق کپی رایت که بررسی از مرجع علیشیخ طبق کپی رایت را ترک بررسی از مرجع کردند طبق کپی رایت

خانواده هایی که در اواخر دهه چهل ، دهه پنجاه و حتی اوایل دهه 60 و بعد از آن بررسی از مرجع علیشیخ طبق کپی رایت را ترک بررسی از مرجع کردند طبق کپی رایت  بیش از 40 خانوار بودند  که اکثر آنها به خوی ، پیره ( فیرورق ) ، تعدادی هم به ارومیه و سلماس رفتند طوری که  تعدادخانواده های مقیم در علیشیخ به حدود بیست خانوار رسید .

بعد از آنکه به برکت انقلاب اسلامی و تلاش مردمی که به هیچ قیمتی حاضر نبودند روستای خود را ترک نمایند ، علیشیخ روز بروز آباد و آبادتر شد و تازه بعضی ها یادشان افتاد که علیشیخی هستند و امروز هیج کس جز آنها حق اظهار نظر درباره علیشیخ را ندارد ، روزگاری عده ای به صراحت اعلام می کردند که دوست ندارند حتی علیشیخ را ببینند زیرا جز گل و لای ، باسما  ، قالاخ و فضولات حیوانی چیزی ندارد ؟ غار هم که آن موقع برای سایرین بسیار ناشناخته بود.

علت ترک علیشیخ برای همیشه جز برای ادامه تحصیل چهار دلیل عمده داشت ( آنهایی که برای ادامه تحصیل رفتند و تابستان می آمدند و یا در شهر های دیگر شاغل شدند جزئ این دسته نمی باشند )

1-    کار مناسبی در علیشیخ نداشتند  ( مثلا میرفتند در شهر های دیگر کار میکردند و در فصل بیکاری به علیشیخ می آمدند ) ولی در شهر کار خوبی گیرشان آمده بود ( دو خانواده در اواخر دهه چهل )

2-    رونق گرفتن شغل بافتن فرش که  در آن زمان پول خوبی به بچه ها می دادند و بویژه خانواده هایی که فرزندان بیشتری داشتند در اواخر دهه پنجاه و اوایل دهه شصت به خوی مهاجرت کردند  ( بیشترین تعداد در این گروه قرار میگیرند )

3-    خانواده هایی که علی رغم مخالفت بزرگ خانواده ، به خوی کوچ نمودند ، اوایل کارگری و شاگردی میکردند و بعد ها وارد کار های دولتی شدند . ( حدود پنج خانواده )

4-    خانواده هایی که هر گز خانه خود را در علیشیخ از دست ندادند ، می رفتند در شهر های دیگر کارمیکردند و دوباره به علیشیخ برمی گشتند .

5-    خانواده هایی که با هر شرایطی در علیشیخ ماندند و در روز های خوش و ناخوش علیشیخ شریک بودند و همین ها بودند که سبب شدند علیشیخ به عنوان یک آبادی زنده مورد توجه قرار بگیرد ، پل داشته باشد ، راه آسفالته داشته باسد ، آب آشامیدنی لوله کشی داشته باتشد ، برق داشته باشد ، تلویزیون داشته باشد ، خانه های نو و مدرن برپا شود  و ... و در نهایت به عنوان روستای گردشگری و فرهنگی منطقه انتخاب و طرح هادی نیز در آنجا پیاده شود .

البته عده ای بودند که چاره ای جز ترک علیشیخ نداشتند مثلا پدرو یا مادرشان فوت شده بود و خوشان بیشتر کار دولتی در شهر های دور دست داشتند و پدرو یا مادرشان پیر شده و نیاز به مراقبت داشتند و انها  چاره ای نداشتند و حسابشان هم از بقیه جداست و در عمل نشان داده اند که همانند گروه پنج می باشند .

توجه داشته باشید بحث شخص نیست بلکه بحث داشتن خانه پدری در علیشیخ و ساکن بودن فرد و یا افرادی برای همیشه در آن است و مهم نیست خانه قدیمی است و یا تازه ساخته شده است .

نتیجه گیری : علت 95 در صد مهاجرت ها اقتصادی بوده و ما هرگز نمی گوییم چرا این اتفاق افتاده است ، ااکثریت قریب به اتفاق این خانواده که مهاجرت کردند وضع اقتصای شان بهتر شد و خدا را شکر خودشان و فرزندانشان صاحب شغل و خانه و ماشین و ... شدندو هرگز ایرادی به این عزیزا وارد نیست اما سهم هیچکدام از این خانواده های محترم برای ایجاد علیشیخ مدرن و امروزی شده به اندازه گروه های 4 و بویژه 5 نیست . تمام کسانی که علیشیخی  و علیشیخ تبارند و یا علیشیخ را دوست داشته و به آن افتخار می کنند مدیون و مرهون گروه 4 و مخصوصا 5 هستند اما این مسئله چیزی از علیشیخی بودن و یا علیشیخ تبار بودن  و علیشیخ دوست بودن بقیه کم نمی کند  و فقط وفاداربودن و وفادارماندن گروه های 4 و بویژه 5 را پر رنگ تر می کند .

این نوشته برای نو جوانان و جوانانی است که بدانند وقتی از یک روستای 60 بررسی از مرجع خانواری طبق کپی رایت 40 خانواربه مرور و گاها همزمان ( فرش بافان ) روستا را ترک می نمایند ، یعنی این روستا حدود 70 در صد جانباز می شود ، زیرا وجود منابع انسانی کارآمد یکی از عوامل اصلی پیشرفت هر روستا می باشد .

از 30 در صد خانواده هایی که مانده بودند  باید تلاش خود را بیشتر از دو برابر می کردند تا علیشیخ سرپا بماند .

یکی از عواملی که سبب شد علیشیخ به حیات خود ادامه دهد احداث اولین پل بتنی بر روی آغ چای در علیشیخ با کوشش و تلاش های همه جانبه دکتر فاسم افتخاری بود ، مسئله بعد ایجادبنای تاریخی  دکتر افتخاری در علیشیخ و مشغول کردن تعدادی از مردان و جوانان در آن پروژه بزرگ بود ، سومین مسئله هم که بیش از 70 درصد کار جا نمایی  منبع آب ، نقشه راه و تعیین مسیر لوله های آب شرب که توسط شخص دکتر افتخاری انجام شد  و هنوز هم که هنوز هیچ فرد و سازمان و یا ارگانی نقشه لوله کشی آب شرب علیشیخ را ندارد ، اگر کسی ادعا می کند که دارد ، بسم الله . ناگفته نماند نقش اساسی همچنان مال خانواده های محترمی است که روست را ترک نکردند و من در جایی حتما به اسامی این خانواده ها اشاره ای خواهم کرد .

البته ما از تمام کسانی که بعد ها آمدند و خانه های زیبا ساختند و بر زیبایی و عظمت روستا یشان افزودند تقدیر و تشکر می کنیم  در این بین عده ای هستند که حتی خانه پدری شان را هم حفظ کرده بودند و خانواده شان هرگز علیشیخ را ترک نکرده بودند و این ها همان گروه 4 و 5 ها می باشند .

اما هیچکدام از این ها دلیل نمی شود که اجازه ندهیم کسی از علیشیخ یا علیشیخی ها انتقاد نماید و یا اگر انتقادی کرد مورد هجمه قرار بدهیم ، در ثانی باید منتقد را خوب بشناسیم و علت را جویا شویم شاید برای خودش دلایلی دارد ، اگر نگذاریم انتقاد شود ایراد ها دیده نمی شوند و این برای عده ای عقده می شود و زمانی سر باز می کند که شاید برای اصلاح دیر شده باشد .

جالب است بدانید بنده این سخن را حدود ده سال پیش و در جاهای مختلف از یک علیشیخی شهر نشین شنیده ام ، این سرور بویژه زمانی که عده ای جمع هستند و شرایط روحی و روانی خوبی دارد در همان لحظه تمام زمین های حاصلخیز علیشیخ را می خرد ( در آن لحظه پولش را هم پرداخت می کند ) و سپس این زمین ها را  در آن واحد به چهار قسمت تقسیم می نموده و یک قسمت را به کشت کدو ، قسمت دیگررا بستان می کند ( هندوانه ، خربزه و ... می کارد ) در قسمت سوم یک باغ ویلا ساخته و بقیه را درختان میوه می کارد و قسمت چهارم رابه سبزی های خوردنی اختصاص می دهد ،  در همانجا درآمد ها و هزینه ها هم محاسبه نموده و کلی  هم سود می نماید ، صبح که بیدار می شود اساسا فراموش می کند شب چه گفته است ، این سرور تا کنون موفق به کاشت یک خیار هم نشده است تا چه رسد به برداشت آن .

بهتراست نوشته زیر را هم که منبع آن جغرافیای ایران است و سال ها پیش در وبلاگ علیشیخ نقش بسته ببینید. احتمالا مربوط به سال 1325 تا 1330 باشد .

در تاریخ 65/11/8 سه نفر از جوانان امروز در مجله جوانان امروز هشدار دادند اگر به روستای ما نرسید خالی از سکنه خواهد شد و این جوانان امروز به نام شهید بهمن شیرسوار ، مهندس هداست شیرسوار و استاد جاوید علی نژاد نامیده می شوند و یا کسی که بیش از 50 تا نامه نوشته و حضوری به شرکت گاز برده که چرا به منطقه ما و روستای ما گاز لوله کشی نمی دهید و او کسی نیست جز آقا کمال محمدزاده 

علیشیخ در کتاب های قدیم

 دهی است از دهستان سکمن آباد، بخش حومه شهرستان خوی واقع در 47هزارگزی شمال باختری خوی، و 2500گزی شمال راه شوسه سیه چشمه به خوی. ناحیه ای است دره و سردسیر و سالم. و سکنه آن 940 تن است. آب آن از رود آقچای و از چشمه تامین میشود. و محصول آن غلات و حبوب است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند و صنایع دستی آنان جاجیم بافی است. راه آن ارابه رو است. و از راه ارابه رو شگفتی، در تابستان میتوان اتومبیل برد  .

+ نوشته شده در دوشنبه بیست و هشتم بهمن ۱۳۹۲ساعت 12:52 توسط جمال محمد زاده | آرشیو نظرات