به یاد شادروان حاج منصور دهقانی

کاش می شد مرگ تو هم خواب بود

یا حبابی همچو روی آب بود

کاش آن روز را کسالت داشتی

نه که جبرا یک رسالت داشتی

کاش می خشکید امسال آن مرغزار

تا نگریند مردمانت زار زار

کاش می شد باز هم دا د می زدی

حسن یا حسین را فریاد می زدی

کاش می شد باز گردی از جابا

مهدی و هادی می گفتند جان بابا

کاش می شد باز آیی خانه را

پر نورش گردانی این کاشانه را

کاش می شد ورای تهران شوی

سوی امامزاده داود و شهران شوی

کاش می شد آب می دادی باغ را

دور میکردی از ما چنین داغ را

کاش می شد محسن را داماد کنی

برگردی خانه  ، رضا را شاد کنی

کاش می شد این حقیقت خواب بود

جمله زنگار از قلب ما می زدود

کاش می شد آن ور همرا ه من

تو جمال می گفتی منم جان من