یادی از زنده یاد شهید بهمن شیرسوار

 سلام بهمن عزیز یادت هست 32 سال پیش که ده ما خالی از سکنه شده بود ، و روستا شباهت زیادی به یک مخروبه داشت ، چهل خانوار علیشیخ را ترک کرده بود ، روستا یمان ، آب و برق و راه نداشت ، هان ، فکر کنم حتما یادت هست ، شما و آقا جاوید و داداشت هدایت مطلبی نوشتید و آن را به مجله جوانان امروز آن زمان فرستادید ، شک ندارم که یادت هست . چندی پیش آقا جاوید آن مجله را تلگرامی همراه نوشته های شما برایم فرستاد تا در  وبلاگ علیشخ قرار دهم ( آخر بهمن جان شرایط ارسال نامه و نوشته ها فرق کرده است )  و من نوشته های شما ها را در وبلاگ علیشیخ قرار دادم  اما شرمنده شما هستم که بگویم خیلی از خودی هایمان که عطسه کردن و سرفه کردن سایرینی که هیچ نسبتی با آنها ندارند  را ( لایک می کنند ، ببخشید بهمن جان این اصطلاح جدید است ) نوشته های نوستالوژی و بی همتای شما ها را ( حتی به احترام شما هم که شده ) ندیدند .

بهمن جان یادت هست که آن زمان در کتاب فارسی ما شعری بود که بیت آخرش را می نویسم :

چون نیک نظر کرد پر خویش در آن دید 

گفتا زکه نالیم از ماست که بر ماست 

شهید بهمن شیرسوار نبیره خلف میرزا محمد سلطان  نوه با مرام رضا آقای با سواد و فرزند ( حاج غلامعباس و دلشاد خانم ) در سال 1346 در فرهنگستان علو صفائیه ( علیشیخ ) چشم به جهان گشود

در مدرسه علیشیخ که الان به نام خوش می باشد تحصیل نمود ، در نوجوانی و جوانی بسیار دوست داشتنی و شوخ بود ، همواره یار و یاور پدرش و خانواده اش بود و در کار ها به همسایه ها هم کمک می کرد ، هنگام بازی فوتبال بعضی وقت ها دروازه بان می گذاشتیم ولی بیشتر دفاع بازی میکرد .

من در اوایل انقلاب دو تا نمایشنامه نوشتم که با حضور سپاهیان منطقه ، بزرگان شهر زرآباد و حتی شگفتی در مسجد اجرا شد که شهید بهمن در هر دو تا حضوری فعال داشت .

یک خاطره ای از ایشان دارم که بار ها گفته ام و هرگز هم فراموش نمی کنم و بویژه هر عاشورا شهید بهمن را به خاطر من می آورد .

در روز عاشورا مراسم شبیه خوانی داشتیم ودر کنار زیارتگاه شیرسوار ( شئله سووار ) آن را به اجرا در آوردیم  ( تمام متن را خودم بدون هیچ منبعی و فقط با کمک از گفته های مادرم نوشته بودم ) من نقش امام حسین را داشتم ، مرحوم پرویز شمر ، مرحوم معرفت محمدی ( حر ) خسرو محمدزاده که خوب تیر می انداخت ( حرملر ) و ... حدود 30 نفر یا بیشتر بودیم ، مرحوم جعفر اردشیری  و محمد نوری و شهید بهمن از جوانان بنی هاشم بودند ( متاسفانه نه همه افراد یادم هست و نه همه نقش ها ) ولی محمدزاده هم که کودک بود نقش علی اصغر را داشت .

چهار نفر هم مامور بودند که با تابوت کشته ها را جمع می کردند که از جمله مرحوم جعفر صادق رضایی که اخیرا به دیار باقی شتافت .

واقعا اسم بردن از این آدم هایی که اکثرا از ما کوچکتر بودند و الان در بین ما نیستند بسیار سخت می باشد . به قول سعدی :

چرا دل بر این کاروانگه نهیم

که یاران برفتند و ما بر رهیم

مرحوم جعفر صادق رضایی بسیار شلوغ و ماجراجو بود ، تو پرانتز بگویم در آن تاریخ من ، جعفراردشیری و محمد نوری هر سه نامزد بودیم ، نامزد من آنجا حضور نداشت ولی نامزد جعفر و محمد نوری آنجا بودند ، وقتی که جعفر و محمد نوری کشته شدند نامزد هایشان به شدت گریه می کردند ، مرحوم پرویز علی نژاد هم که شمر بود سر مرا برید و همه زن ها و دختر ها و حتی مردها شروع به گریه و زاری کردند ، جعفر رضایی با دوستانش کشته ها را یک به یک به تابوت گذاشته و چند متر آن طرفتر خالی میکردند ، ما هم که مرده بودیم زیر چشمی حرکات این ها را نگاه می کردیم ، باز هم جعفر رضایی ماجراجویی هایش گل کرد و بجای اینکه مرده ها را یواش به زمین بگذارند از ارتفاع یک متری رهامی کردند و آه وناله این مرده ها بر می خواست ، شهید بهمن هم زیر چشمی این صحنه را می دید ، همه در حال گریه بودند که گروه جعفر برای حمل بهمن به سمت او آمدند و بهمن که می دانست چه سرنوشتی برایش رقم خواهد خورد ، یک دفعه بلند شد و پا به فرار گداشت ، حالا مردم مانده بودند گریه کنند یا بخندند .

تعدادی از عزیز انی که در آن مراسم شبیه خوانی بودند . الان در بین ما نیستند .

روح همه رفتگان آن جمع شاد و یاد شان گرامی باد .

بهمن به خدمت مقدس سربازی رفت و سرباز سپاه شد و بعد از مدت ها حضور در جبهه های حق علیه باطل در تاریخ 3/7/1365 در جبهه حاج عمران به فیض شهادت نایل آمد ، پیکر پاکش پس از تشییع در خوی و علیشیخ در آرامستان جدید علیشیخ آرام گرفت . روحش شاد و یادش برای تمام ادوار تاریخ جاودان باد.

 تیم فوتبال علیشیخ در آن زمان ( توپ در دست شهید بهمن می باشد )

برای نو جوانان ، جوانان و آیندگانی که شهید بهمن شیرسوار را خوب نمی شناسند ، عکس پدرش مرحوم حاج غلامعباس و برادرانش ، جناب سرگرد نادر و استاد مهندس هدایت شیرسوار را مشاهده می فرمایید .