دو شعر درباره جوانی از دو شاعر متولد تبریز

شعر درباره جوانی از شهریار

جوانی شمع ره کردم که جویم زندگانی را

نجستم زندگانی را و گم کردم جوانی را

کنون با بار پیری آرزومندم که برگردم

به دنبال جوانی کوره راه زندگانی را

به یاد یار دیرین کاروان گم کرده رامانم

که شب در خواب بیند همرهان کاروانی را

بهاری بود و ما را هم شبابی و شکر خوابی

چه غفلت داشتیم ای گل شبیخون جوانی را

چه بیداری تلخی بود از خواب خوش مستی

که در کامم به زهرآلود شهد شادمانی را

سخن با من نمی گوئی الا ای همزبان دل

خدایا با که گویم شکوه بی همزبانی را

نسیم زلف جانان کو که چون برگ خزان دیده

به پای سرو خود دارم هوای جانفشانی را

به چشم آسمانی گردشی داری بلای جان

خدا را بر مگردان این بلای آسمانی را

نمیری شهریار از شعر شیرین روان گفتن

که از آب بقا جویند عمر جاودانی را

•.•.•.•.•.•.•

شعر پروین اعتصامی درباره جوانی

جوانی که کار و شایستگی است

که خود پسندی وپندار نیست

چو بفروختی ،از که خواهی خرید؟

متاع جوانی به بازار نیست

غنیمت شمر،جز حقیقت مجوی

که باری است فرصت،دگر بارنیست

مپیچ از ره راست بر راه کج

چو در هست ،حاجت به دیوار نیست

ز آزادگان بردباری و سعی

بیاموز، آموختن عار نیست

به چشم بصیرت به خود درنگر

تو را درآیینه، زنگار نیست

همی دانه خوشه خروار شد

ز آغاز هر خوشه خروار نیست

همه کار ایام درس است و پند

دریغا که شاگرد هشیار نیست

شاعر: پروین اعتصامی